Onderhuids

Dag en nacht ben jij; mijn zon, mijn maan

Als licht in het donker, of volheid in leegte

Ja; zelfs vreugdevol verdriet

.

Hoe vredig te sterven / nu mijn hart weer breekt

Maar niet eerder zo heel was

Als verscheurd door de onmacht

.

Een knoop in mijn keel.. ya Rabbi, wat moet ik

Ik begrijp het niet -jij bent de enige die ik ken

Maar ik hou ook van een ander!

.

Waarom deze tweestrijd? Vanwaar dan dit lijden,

De vloed van die wrijving, het veredeld verval?

Ik huil parels van tranen -verdronken in liefde

.

Toch ben ik hier; eeuwig gelouterd

Van fouten vergeven, en door falen gezuiverd

Al wat ons rest is een geschonden verbond

.

Mijn hartslag; een fluistering

Jouw pijn is het ritme -zijn liefde als balsem

Maar mijn naam leeft in jou.. en mijn dromen in hem

.

Ik leef in een wereld die niets van jou weg heeft

Zijn vreugde verwarmt wat lang niet is geraakt

Toch ben je hier bij me, verborgen, in mij

.

Maar waar ben ikzelf?

.

.