Ik kom eraan

Ik verwonder me
In gedachten heb ik je
Zo vaak omhelst
Vast gehouden
Je in me opgenomen
Ingeademd
Los gelaten
Het zijn
Altijd momenten voorbij de
Dagelijkse dingen
Ik sluit mijn ogen en los op
– ja, ik schreef het eerder –
Alsof ik onderduik in stilte
Onder water ademhaal
Het kalmeert en windt me op
Leidt tegelijkertijd een eigen leven
Verborgen
Ongezien
En toch voel ik jou
Hoe je hartslag mij bevestigt
Mij zegt dat ik besta
Ik herinner jou in alles
Wat ik doe en
Waar ik ga
Hoe je wist waar ik toen in zat
Hoe je zag waar ik naar zocht
Ik zie ons terug in vlagen en fragmenten
Vurig, vaardig, teder
Ook versplinterd
Hoe kon je mij zo goed daar steunen
Ondanks je eigen angst,
Je
Machteloosheid
Nooit-aflatend harde strijd
Tegen demonen -die ik ook ken
Maar al te goed..
Een feit.
Ik zie ons lopen tussen bomen
Kronen ruisend in de wind
Gefilterd licht, verwarde blaadjes
Gevangen in jouw blik
Weerspiegeld in jouw ogen
Dansend hart klopt in mijn keel
Nieuwe beelden doemen op
Van koude tegels, hete stoom
Krachtig binnendringen in het donker
Druppels rollend in slow motion
Nergens anders wil ik zijn
De flakkerende vlammen
Van wat kaarsjes op een kastje
Traag strelend, plagend vragen
Warme olie op jouw huid
Wetend dat ik daar was
Naast jou sliep en zou ontwaken
Dat je mij durfde te raken
En dat ik toen nog had te gaan
Nu je weer te mogen vinden
Ik adem in
Ik kom eraan