Hij temt mij

Hij temt mij- ik, een wilde merrie
Maakte mij weer een dartelend veulen
Omheint mijn grenzeloze bestaan

Het maakt me blij
Híj maakt mij blij
Hij wekte mij tot leven

Als een rivier had ik mijn stroom verlegd,
Steeds weer, hunkerend naar de oceaan,
Oneindigheid om mee samen te vloeien

Ik liet mijzelf stromen in menige bedding
Schuurde en sleep mij een weg door stof en zand,
Rotsen en stenen, modder en klei, altijd maar op zoek

Ik nam de kleur aan van de aarde waarover ik stroomde
Dook soms ondergronds, sputterde of raasde
Viel van grote hoogtes klaterend neer

Ik zwierf en ik vocht me een weg tot ik zag wat ik zocht,
Vond waarnaar ik verlangde en mijn zoektocht stokte
Alles viel stil toen hij mij toestond nader te komen

Zo dichtbij
Zo dichtbij..
Zo dichtbij..!

Al die tijd dacht ik dat ik anders moest zijn,
Elders moest zijn, béter moest zijn dan ik wie en wat ik was
Maar ik ben zoals ik ben, en blijk op maat gemaakt, voor hem

Sindsdien sla ik hem met grote ogen gade
Ieder gebaar, iedere blik neem ik in mij op
Ik ben vooral getuige van zijn pijn.

En toch; hij groeit gestaag,
Hij geeft en vraagt..
Het klopt.

Zijn goedheid, zijn warmte, zijn aan mij toevertrouwde zorgen
Míjn zorg die hij verwacht, die hij koestert, die mij voedt
Ik huis nu als een engel in zijn onderstroom

Zoals hij zich omringt met mijn aanwezigheid, zich laaft aan mijn bron
Zo vul ik hem aan, beweeg ik mee, beweeg ik hem
Deze stroming is zuiver en goed voor mij, goud en zoet als honing

Zijn hand over mijn mond verrukt mij
Zijn hand op mijn hand op zijn hart heelt mijn eigen diepe wonden
Hij kalmeert mijn wilde woeste wezen

Hij vervult mij volledig
Het smaakt absoluut naar meer
Maar: alleen uit vrije wil, om wat en wie ik ben

Hij is niet bang voor mijn diepte en daden
Hij noemt mij steevast bij mijn tweede naam
Het voelt vreemd; het voelt vertrouwd

Alles met hem is nieuw en ergens ook heel oud
Als een onbekend territorium dat ik feilloos herken,
Bewandel alsof het al eeuwen was bestemd

De scherven van zijn gebroken hart doen mij geen pijn meer
Ik stelp het bloeden zonder angst
Mijn klauwen scherpte ik voor hem; en nu zal ik mijn vleugels spreiden

Hij heeft mij nodig omdat ik door hem herboren ben,
Hij ooit dezelfde reis heeft te maken
En ik dien te waken over hem als zus of vriendin, minnares of vrouw

Vrij of getrouw; het is niet van belang
Alleen dat we samen dit pad blijven bewandelen
Mijn ziel is gerust, weet met zekerheid dat àlles een hoger doel dient

Al zal ik altijd onderweg zijn;
Door hem ben ik in het moment thuis gekomen
Ik ken mijn plaats nu.