Ik kan niet uitdrukken wat ik voel, omdat er geen woorden voor zijn.
Wetend dat veel mensen van mij houden geeft het mij een gevoel van onbeschrijflijke vreugde. Pas vandaag heb ik het gevoel dat iedereen op deze wereld geboren is om te tonen waaruit de innerlijke mens bestaat, en waar het toe in staat is.
Iedereen is er met een boodschap; slechts weinigen zullen die weten uit te dragen, maar zij zullen de steunpilaren van de gehele samenleving zijn. Anderen zullen inspiratie uit hen kunnen putten om die samenleving tot een betere wereld te veranderen, waarin mens, plant en dier als EEN kunnen samenleven. En dan zal pas duidelijk worden waarom het nodig is om te bestaan.
Onze geschiedenis is als een boek waaruit geleerd kan worden. Helaas zijn de meesten van ons blind voor haar wijsheden, als eigenwijze leerlingen, en knoeien we maar door, in de overtuiging dat we juist handelen.
Het onaantastbare geluk bevindt zich in de harten van diegenen die begrijpen waarom het nodig is om een ander vreugde en liefde te brengen als de wereld bestaat uit oorlog, geweld en onderdrukking. Alleen op die manier zullen de fouten, gemaakt door mensen die uit zijn op macht en rijkdom, enigszins draagbaar worden, en die wetenschap zal verlichting geven in moeilijke tijden.
Het liefst zou ik EEN worden met de natuur, mezelf verliezend in de oeroude bomen, golvende koren- en grasvelden en in de eeuwig zwijgende rotsen en bergen.. Als waterdruppels en waterdamp zou ik over de bulderende zee willen zweven, en de schoonheid van het ‘leven’ dat geschapen is te ervaren, om een idee te hebben van de prachtige, ruige en soms zelfs verwoestende kracht van de natuur en het alles, waaruit wij uiteindelijk bestaan.
1998