As

Ik zie je lopen, in gezelschap / onbewust van waar ik ben

Was ik maar ongevoelig voor je charme, die je zo losjes ten toon spreidt!

.

Maar ik, ik ben weerloos en vergeven / vol van al jij niet beseft

.

Beter, deze woorden niet te schrijven /  nu het vuur toch lijkt gedoofd

En de tijd je doet vergeten / wat wellicht nooit is geweest

.

Want de sintels in mijn hart / zullen altijd blijven gloeien

..

.

.

.

.