Schrijver

Schrijver, jij schildert een wondere wereld op woordenloos doek / Maar één blik zegt genoeg

Want een veelvoud van eenvoud verhaalt van je leven

En spelenderwijs verkleur je de tijd

.

Buitelend breken bevindingen open, struikel je over de lijn van je pen

Soms sober, soms simpel, soms statig en stil;

Dan deinend, dan doelloos, dan dwingend en fel..

.

Jij vraagt mij om woorden?

Ik geef je mijn zicht:

.

Stroop af die huid, pel af die lagen!

Verken toch die diepte, die glans van je hart..

En vang dan de lichtval, die schijnt in je ziel

-Verjaag toch die schaduw met een vlaag van je kwast!

.

Onthul ons jezelf, en toon ons je gave

Want meer dan je geeft verheft zich in jou,

Sluimert in nachten om wakker te worden

Zodra je erkent wat je wezen verlangt

.

Overwin toch jezelf..

.

Want een kunstenaar ben je;

Maar een ware meester roept je

.

.

Waar wacht je nog op?

.

.

.

.

.

(Voor Boudewijn Schrijver, 26 mei 2008)

.