Winter

Snoei de takken  van mijn hart / Want deze uitgebotte leden doen me pijn / Lang ontkend, maar niet vergeten / Mijn Weg wacht, mijn ziel roept  / Maar ik heb me geworteld in jou

Ja, mijn lief, ik weet het / De liefde vergaat niet voor wie haar omarmt / En vervolgens weer laat gaan/ Maar dit afscheid valt me zwaar / Nu je me zo dierbaar bent geworden

Toch; ik kan niet langer wachten / En een leven van verwachten wil ik niet.. / Mijn vleugels wil ik uitslaan / Naar ongekende hoogten.. / -Kan jij me laten gaan?

Ik kan jouw muur niet breken / Maar mijn liefde was de jouwe / Ik huil slechts om mijn onmacht / Je niet te kunnen sparen / Voor de pijn die het je bracht

Jouw handen zijn gezegend / Om jezelf te kunnen te kunnen redden /Want inzicht en geluk / Vergezellen je op reis / Maar de liefde zal je breken

Zolang je niet zal kiezen / Voor wat lang is bestemd

.