Fata morgana

Jij gaf mij trots de nacht

En kroonde natte haren

Met de sterren in jouw ogen

.

Een omvattend, naakt besluit

Met licht gesloten lippen

Uit vervoering vreemd te zijn

.

Want ik dronk uit jouw verlangen

En welde als een bron

Om jou uit mij te laten putten..

.

Zoet mijn bitterheid

Door het onbekende water

Uit de diepten van mijn ziel

.

.

Maar ben ik zo verdwaald

Dat de droogte mij doet drinken?

.

.