Sneeuw – Stef Bos

Ik ben de sneeuw; ik ben wit. Ik ben de wolk gedragen door de wind waarnaar jij kijkt; ik ga voorbij.

Kijk, uit mijn handen stroomt het bloed; vanuit het niets, zoals een roos die uit zichzelf naar het licht toe groeit.

Ik ben de vader, ik ben de zoon; ik ben de boom waaruit het kruis is gemaakt; ik ben het blad dat valt in de herfst, en vergaat op de vruchtbare grond waarop jij staat.

Maar wees niet bang; mijn waan is wit, het donker ver

Ik ben geboren voor het licht -en ik leef in een ander land

Je weet niet wat je mist daar; je weet niet wat je mist daar

Aan de overkant

Ik ben de toekomst en ik kijk dwars door jou heen; ik zie jouw leegte, jouw leven alleen, onthecht, ontheemd. Ik wil jou bewaren voor een donkere weg en een hart van steen. Ik ben de wijn die jij drinkt -ik dring tot diep binnen jou in, tot wie jij bent, tot daar waar jij jezelf nooit hebt gekend. En ik raak mezelf in jou kwijt; ik ben de ruimte, en jij bent de tijd..

Maar wees niet bang; mijn waan is wit, het donker ver

Ik ben geboren voor het licht -en ik leef in een ander land

Je weet niet wat je mist daar; je weet niet wat je mist daar

Aan de overkant

En jij zit daar onrustig, en jij kijkt langs mij heen; en ik hoor in alles wat je zegt de stem van iemand die bang is voor zichzelf, niet in de leegte durft te kijken, en de stroom niet meer vertrouwt -zich niet laat leiden door de stem van een engel die alleen maar wil vragen om los te laten.. wat je gevangen houdt.

Jij die niet verloren durft te zijn, je zit daar en je kijkt naar mij, en je zegt dat je me niet begrijpt. Maar ik ben het papier waarop jij schrijft dat je mij mist; ik ben elke beweging van jouw hand die lijnen tekent, zonder betekenis.

Ik ben een dans op een vulkaan; ik ben de man daar op de maan die naar de aarde kijkt, en ik zie jou gaan; ik zie het dwaalspoor dat je volgt. Je zit voor mij en je kijkt me aan -en ik weet dat je me niet begrijpt.

Maar wees niet bang; mijn waan is wit, het donker ver

Ik ben geboren voor het licht -en ik leef in een ander land

Je weet niet wat je mist daar; je weet niet wat je mist daar

Aan de overkant

Ik ben het laatste woord dat tussen ons zal vallen; ik ben de liefde die jij niet wou leven. Ik heb mezelf voorbij de grens van wie ik ben gegeven.

Je weet niet wat je mist daar; je weet niet wat je mist daar

Aan de overkant

Aan de overkant.

.

[Stef Bos, Demo’s Deel 3, 2008]

.

.