Vallen

Neem het me niet kwalijk, alsjeblieft
Dat ik aarzel, twijfel
Om je te zien, op te zoeken
Samen tijd door te brengen
Weer wat dichterbij je te komen
Me anderszins bloot te geven
Nu ik mijn best doe op afstand te blijven
Niks wil verwachten

Misschien is het de maan, die opkomt
Misschien is het het donker, dat zo snel valt
Ik voel me kwetsbaar, verdrietig, verward
Onder de oppervlakte
Rauw omdat ik nog zoveel hou van een ander
Ook al houdt hij niet zo van mij
En omdat ik hem nog aan het loslaten ben
Me afvraag of dat überhaupt mogelijk is

Ik wíl dichterbij je zijn, eerlijk gezegd
Maar ik durf niet meer zo goed,
Voel me niet klaar om net te doen alsof
Het niks was, niets voorstelde in jouw armen
Want het voelt als een nieuwe weg
Die ik insla, geen zijspoor
En ik weet niet of ik dat wel wil,
Eigenlijk al kan, met jou

Je betekent wel degelijks iets voor mij.

Je bent trouw en betrouwbaar
Ik wil niet spelen met jouw gevoelens
Noch met de mijne
Want ik kan mezelf veel vertellen-
Jij kruipt toch onder mijn huid
Als je me nog eens aanraakt
En jij gaat mij echt niet vergeten…
Wil je dat riskeren?

Meer nog, ik wil je niet kwetsen met dit grote hart
En al haar kamers, verhalen, context
Ik hoefde nooit te kiezen, was mezelf genoeg
Met jou is er ergens iets veranderd
Je bent niet zomaar iemand
Geen argeloze passant in een leeg landschap
Ik koester je vertrouwen, je warmte,
Je vriendschap!

Als ik je huis weer zou betreden
Is de onschuld ver te zoeken
Je weet wat er smeult, onderhuids
En ik weet niet of ik me nog eens kan binden,
Rust durf te vinden,
Mezelf weet te richten op één spoor
Alles in mij is gefacetteerd, fragmentarisch,
Genuanceerd, verre van zwart-wit

Ja, jou weer zien betekent vallen,
Ontvankelijker zijn voor je attentheid en charme,
Radicale eigenheid en diepe wateren
Het zou een vuur zijn dat oplaait
Met vlammen die frustraties verteren
Lust aanwakkeren, hitte doen afslaan
Met daarna kooltjes die gloeien,
Ons meer verbonden doen voelen

Ik blijf beter thuis.