Sappho

Honderden hordes van angsten beklommen de berg van mijn twijfel / En vraten hun weg, als wormen door aarde / Maar ik ben mijn graf ontstegen..

.

-Wee, wie mijn hartstocht wil stelen!

.

Schaam je, lokroep van lust; je waant je de Meester van al wat begeert! / Hoezeer zul je lijden onder wat je verkwanselt / In je hebzucht naar vlees / Oprechtheid verlang ik, en trouw aan de Vrouwe die dichters verleidt / Woest water te kiezen, zichzelf te verliezen in zeeën van waarheid / Van Muzes’ respijt:

.

Door mij regeert Haar wil en Haar wet..

.

Oerkracht sluimert en zindert onstuimig, welwillend, opwindend en warm / Maak vrij, die weg; ontruim, dat hart! / Want hier ben ik; hier blijf ik; nu zichtbaar; ooit as, en door vergetelheid omringd.. / Beproefd door de vrijheid, door onmacht verbannen

.

-Nooit zal ik versagen te zijn wie ik ben!

.

Want heelheid vergaar ik waar liefde mijn taal is; nimmer vergeten eeuwig bemind.. / In mijn ogen weerspiegelt de bron van het leven; helder van passie, zuiver van licht / Dus drink mij in.. en spring in de golven, door dromen gedreven / Omarmd door het heden, verlost door de tijd /

-Sta op: de krijtwitte rots getuigt van je sprong, toen menigeen zong / Wat je ziel heeft beschreven uit verdriet om je bard

.

Nu hoor ik je weeklaag om heel je verleden.. / Door mysteries omgeven spoel je aan in mijn hart / En ik tart het lot, door je woorden te spinnen uit de wol van mijn smart

.

Maar zingen zal ik.. uit eerbied voor jou

.

.

. .