Laat los.. en léven zal je

Vergeef me, lief hart; vergeef me alsjeblieft

Voor het woeden van de pijn, en mijn vergeefs vergeten

Kon ik weten hoezeer ik mijn eigen duivel creëerde

Door mijn lijden te weren, bezwerend als een hoger doel?

Want wat ik voelde ontsteeg mijn bezinning

En ving mijn verdringing als tranen jouw stem

.

Vergeef me, lief hart; vergeef me alsjeblieft

Voor het ontheemde kind, mijn blindheid voor haar wezen

Als om het even vergat ik haar eenzame strijd

Ontkende ik feit en verwarring, gevangen in illusies’ web

Want nu zie ik met helderder blik

En schrik hoe ik walg van het slagveld in mij..

.

Groteske maskers grijnzen mij toe,

Verdringen in gekte de gekken in koor

En ik dwaal als een lijk door de waan van mijn hel

-Nee, dit is niet waarom ik leef!

Want ik stroopte mijn pijn af als de Vrouwe haar ‘ME’s,

Verkeerde in werelden ver van geluk..

Zo ik als Inanna het leven verkies,

Doe mij herleven, vernieuw dit verbond!

Mijn weg is verkozen, ik weet wat ik wil

-De lotus wil bloeien, het hart is ontwaakt!

.

En aldus sprak het hart, vol liefde, overgave en compassie:

..

Laat los.. en léven zal je,

Je tranen als parels; je strijd voor het licht;

De afgrond gedicht met een lied in je ziel, in liefde gezongen

Wees niet bevreesd, want je bewandelt de Weg

Vanuit het diepst van je zijn;

Het duister verstaan in een dans van herkenning,

Eeuwen verkend die je lang hebt verlaten;

Beproefd en gezuiverd in hartstocht herboren,

De nacht overwonnen -een nieuwe dag breekt aan..

En daar waar je eens toch je vleugels verbrandde

Verlicht nu je vreugde het inzicht, ontstaan

Uit een smeltkroes van staten,

In passie doorstaan..

Laat los.. en léven zal je.

.

.