Zijn

Bedrieg ik mezelf, verblind door de waarheid / beter te weten dan dat ik besef? Al wat ik wil inzien verhult zich in spijt -hoe ver wil ik zinken voordat ik verdrink, voordat ik moet vechten voor wat ik verlies?

Hoe meer ik probeer om afstand te nemen, hoe eerder begeerte zich voordoet als vriend.. Ik wandel op drijfzand / bij al mijn bewustzijn; met iedere stap verzink ik in niets –een gapende leegte verwelkomt mijn vrezen / dieper te vallen dan vrede verlicht..

Schreeuwen, dat wil ik; verscheurende tranen / verruilen voor woede; mijn slepende slaafsheid bevrijden van lust.. Want waar is de liefde / als ik mij weer blootgeef, mijn wezen ten toon spreidt / voor wie mij niet ziet?

.

Maar red mij niet..

.

Dit leven te leven is veel voor wie leert / zichzelf te beheersen, door verder te gaan / dan banden te breken die stil zijn bestemd / als lessen te dienen, en dankbaar erkend / door al wat ik ben..

.

Aan hen die zo dapper hun hart wilden geven / betuig ik mijn liefde, en staak ik de strijd / nog langer te liegen om leed te voorkomen / of woorden van spijt..

.

Aan hen die vol verve mijn hart wilden breken / betuig ik mijn eerbied en hoop op respijt / nog langer te wreken wat lang is gewroken / of brak door de tijd..

.

Verwijt ik mezelf een leven vol ‘fouten’; van vele vermeerderde norm en begrip / hoe had ik ook anders dit mens kunnen worden / als ik niet verwoordde wat leefde in mij?

Ik ben wie ik ben -in heel mijn verleden ontpopte zich heden / en niets dan de toekomst getuigd van mijn wil / mijzelf te beschermen en sterker te maken, niet meer te verzaken wat lang is herkend..

.

Ik leef..!

.

.