Moeilijke man, jij omarmt me en breekt me in stukken / Nu dit donker verlangen verraad wat je hoofd blijft ontkennen
Hoe kun je vergeten wat lang is gezegd?
Blaam treft ook mij, want de tijd speelt mij parten / Ja; ik verdruk wat ik voel, nu jij hier weer bent
Wie meen ik te zijn in jouw ogen?
In onmacht verzuchten wij beiden excuses / Maar taal houdt geen stand waar woorden verzuimen de waarheid te zien
Laat dit gemis het bloeden van mijn hart dan stelpen / Zo jouw pijn de wond verbond
.
Ik heb je lief / en laat je eens te meer..
.
Dus ga maar
.
Hallo Aya,
Mooi verwoord.
Groet, Wouter