Hou van wat mij rest

Rol na rol na rol verdringt zich om mijn aandacht

Wil omstandig plechtig spreken

Maar preken doen geen recht aan dit raar blijmoedig zijn

.

Het was je komst naar waar ik was; die streling langs mijn wang / -Een verbazend tweede keer, zacht / Als jouw stralend witte lach, en je innige omhelzing..

.

Ze drukten weer hun stempel op mijn zwaar belaagde hart

Toen je wegging voor heel even, na een onverwachte kus

-Een kus zo welkom op mijn lippen!

.

Verdoofd als in vervoering bleef ik staren naar een scherm

Dansten niet de letters maar jouw handen voor mijn ogen

Na zoveel toegenegen zijn..

.

Zie hier mijn stukgeslagen vesting!

.

Buiten is nu binnen, en geen muur houdt jou meer tegen

Jij wakkert vlammen aan waar herinneringen smeulen

In de resten van wat was, van wat altijd heeft bestaan

.

Is het de echo van de tijd, of vecht ik met illusie?

.

En dan te lopen in de zon, door de groen omzoomde straten / In de stilte van de stad loom te zitten praten

Over wat het leven brengt, en de mens maar niet kan laten

.

Toch beheerste ik mezelf, lag mijn hoofd niet op jouw schouder / Maar streek mijn vinger langs jouw slapen

In een poging te verbergen wat ik je eig’lijk zeggen wou

.

Want ja, ik wil je zien, en ik hunker naar je warmte

Naar je krachtige gebaren; naar je fonkelende blik

En je licht te dragen zwaarte -sla je arm dan om me heen!

.

Maar doe het in gedachten, zolang het zilver aan je hand

Niet verwijst naar mij, maar naar een ander in je leven

Want wat kan jij mij geven behalve zoete pijn, of

Een doekje voor het bloeden, na het woeden van de storm?

.

Jouw naam is diep gekerfd in de bast van heel mijn wezen

Maar steevast doorgekrast in de kern van mijn verstand

Om de grenzen te bewaken van dit liefdevol bestand   

.

Hou van wat mij rest..

.

.