Jij wolharige jak

Jij wolharige jak; jij ridder van de rede,

 

Jij onthaalt het schuim der aarde

Op de strijdkracht van je taal

Waarachtig, nobel en heldhaftig,

Lyrisch, gek en geniaal

-Fnuikend voor wie bralt uit hoogmoed,

Want ook dwars en hondsbrutaal

 

Jij schrijft in diep doorvoelde zinnen,

Haalt je kracht als uit een droom

Ver van platgetreden paden,

Waar je rondwaart zonder schroom

– Wat je vijanden ook zeggen;

Jij baadt je midden in de stroom

 

Jij weet je dansend met de geesten,

Reikend naar het hoogste lied

Vóór de dag de nacht weer opschrokt,

Macht het middelpunt weer vliedt

 

Jij heft je glas op schijn en schoonheid,

Eert de hartstocht, vrouw of niet;

Jij verstaat de kunst van vrezen

Waar liefde heiligheid in ziet

 

Jouw verlangen is je spiegel,

Je reflectie rauw verdriet;

Luid verhaald, onnoemlijk krachtig

Wijs, verstild en diep aandachtig

– Geenszins dwaas of hypocriet

 

Maar laat verleden je verlaten,

En waan je nimmer in ’t verschiet;

Slechts je zwakte kan je sterken,

Oude pijn voorgoed verwerken

Als jij vergeeft wat is geschied

 

Leef in het moment..