Ik wil me binden en vrij zijn

Ik wil me binden en vrij zijn
Ik wil verbondenheid en loslaten
Ik wil meer dan één man en richt me op die Ene
Ik ben een hoerige heilige en een hypocriete trut

Ik wil alles of niets en verval in compromissen
Ik ben onmiskenbaar heel en brak toen ik het zag
Ik ben het steeds geziene in het verder ongewisse
Ik ben oneindig goed in de fouten die ik maak

Ik ben bang voor mijn kracht en versla ieder spoor van twijfel
Ik ben eeuwig jong en getekend door de tijd
Ik stierf in jouw armen en word elk moment herboren
Ik vecht me een weg en ben weerloos in de strijd

In wie mijn graf bezocht begroef ik mijn verlangen
En met iedere omhelzing verraadde ik mezelf

Een half leven verder besef ik dat ik stilstond –
Een meisje van zestien dat te vroeg haar weg verloor
Jij was de appel van mijn Eden, de kennis van mijn weten
De pure onschuld zelve en de slang van mijn verstand

Ik hoor het
Ik denk het
Ik weet het
Ik zie het
Ik voel het
En ik ruik je geur, nog steeds

En nu is het genoeg!
Als de berg niet naar Mohammed komt, komt Mohammed wel naar de berg..

Ik ben het puin ontstegen, bevind me op de top
Het uitzicht is verbijsterend, ontluisterend, maar heiligend
Want een andere profeet was nodig, een nieuwe spiegel voor de ziel
Weer brak mijn hart in stukken, maar ditmaal zag ik jou

Bewust van het patroon ontrafel ik illusies die ik lang voor echtheid sleet
En keer op keer op keer ontdek in het zeer de echo van jouw naam
Vervlochten met mijn wezen omarm jij mijn bestaan
Mijn vijftig tinten grijs nu vervaagd in jouw full colour

Kom, we gaan op huis aan, hart.. het was een lange reis
Het leed is geleden, deze strijd gestreden
Mijn merrie ruikt de stal!
Maar.. ben ik ooit echt uitgereden?