Bo

Ik buig voor je oeverloze begrip, voor je snelstromende handen,
Je liefdevolle stuwkracht die begrenst wanneer het moet;
Voor de overvloedige wijsheid waarmee je zaadjes doet ontkiemen
Al dan niet door jou geplant, in aandacht en vertrouwen

Je biedt ze draagkracht om te bouwen, om vleugels uit te spreiden,
Levens te leiden met vruchtbare grond onder groeiende voetjes,
Die je stuurt met natuurlijk overwicht, ontroerend inzicht
En de gratie van de tijd, herleid door mooie dromen

Jouw heldere blik doet ieder kind zich openen,
Zich richten naar het licht, als bloemblaadjes die ontvouwen,
Hun eigen kleur en waarde leren kennen in de wilskracht van het nu;
De schoonheid van een scheppend bestaan..

Ik ben zo dankbaar voor de vele wegen
Waarin het ware zich door jou mag openbaren,
Voor de zegen die jij uitstort, ongeacht je strijd
En dat je desondanks blijft doorgaan, blijft delen uit de bron

De vele harten die je raakt, heethoofden die je sust,
Brandhaarden die je blust door te laten zien
Wat samenbrengt, wat werkt, voor iedereen –
De altijd aanwezige eenheid in verscheidenheid

Ik buig voor heel jouw wezen, voor je genereuze schoot,
Waarin ook ik me welkom weet door de ogen van mijn dochter;
Stralend van plezier, het leren één groot avontuur
Want ik leerde met haar mee wederom een kind te zijn.

Prachtig mens, jij zorgt voor heel de wereld..

Dat het je altijd goed moge gaan!
Ik heb je innig lief.