Een deerne uit Heerde

En toch ben ik een vreemde waar jij woont –ik, een deerne uit Heerde, het oosten van het land. Geen stadse luchten boven mij maar eindeloze wolkenrijen, gespiegeld in een strak, gestuurd kanaal

In mijn oren weerklinkt de roep van een zwarte aalscholver die opduikt uit grauw water, druppelsgewijs opstijgt en mij ver achter zich laat op zijn vlucht naar een betere visvangst

Ik speur nieuwsgierig naar waar het spoor van een zilverreiger mij leidt, terwijl ik voortga langs de wetering en vergeeld riet aan het oog onttrekt wat ik achteloos passeer –glimmende, gebroken schelpen, gedropt door afgedreven meeuwen

Mijn pad is recht hier; echter, ik kronkel liever zoals de kolk in de rivier waar je op moet passen voor de stroom, verleidelijk maar verraderlijk voor zowel de warrige waaghals als de zwervende zwemmer die beiden bereid zijn hun dromen te offeren voor een duik in dat diepe

Kon ik ergens gelukkiger zijn dan aan de randen van mijn dorp, lang verguisd, nu stil aanbeden? De rust, de ruimte, de weidsheid van haar weides; de kalmte van haar kabbelen en kibbelen, kleinburg’lijkheid ten top doorspekt met nouveau riche en een handjevol toeristen –en toch iedere zomer weer overspoeld tijdens de Randstedelijke trek

Kom, ik neem je mee; pak mijn hand, laat ons lopen op het stuifzand, zie die vliegden daar nou staan, kijk; de heide kruipt weer op!

Ruik je de boslucht waar je staat, het mos, de laatste paddenstoelen in je neus? In de herfst nog parasolzwam gegeten, vlakbij huis geplukt..

Nee, ik herinner me niet ooit op de kerktoren te hebben gestaan; noch beweer ik dat ik ieder bos of paadje ken –’t is veeleer het vergroeien met de plaats en tijd, kleine kinderen groot zien worden, jonge mensen ouder, volwassenen langzaam grijs en dan te weten dat ik aan dezelfde

cirkel deelneem en mijn plek heb ingenomen in dat grotere geheel. Laat mij maar een trekvogel blijven en af en toe neerstrijken in dat culturele conglomeraat waar jij deel van uitmaakt, wetende dat ik trots ben op mijn wortels en mijzelf hervonden heb.